هنگامی که میخواهید با شخصی دیگر – مانند همسر، یکی از اقوام، یک دوست یا یک شریک تجاری – املاک را به صورت مشترک اجاره کنید، مشکلات قانونی و تقسیم منافع ممکن است پیش بیاید. برای جلوگیری از این مشکلات، استفاده از روشی مانند اجاره مشترک می‌تواند یک راه حل مناسب باشد.

اجاره مشترک یعنی شما و شریک‌تان قرارداد اجاره را با یکدیگر امضا می‌کنید و به صورت مشترک مسئولیتها و حقوق را به تساوی تقسیم می‌کنید. این به معنای مشارکت همزمان و تساوی در تمامی جنبه‌های اجاره است.

این شیوه از اجاره برای وقتی مناسب است که شما و شریکتان قصد دارید یک ملک را به صورت مشترک اجاره کنید. این ملک می‌تواند یک واحد مسکونی، یک مغازه، یا هر نوع املاک دیگری باشد. اجاره مشترک تضمین می‌کند که هر دو طرف در امور مالکیت و تصمیم‌گیری مرتبط با ملک مساوی باشند و همچنین سهم بهره‌برداری و هزینه‌ها را به صورت عادلانه تقسیم کنند.

از مزایای اجاره مشترک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تقسیم هزینه‌ها: با این روش، شما و شریکتان هزینه‌های اجاره، قبوض مصرفی، مالیات و هزینه‌های تعمیر و نگهداری را به صورت مساوی تقسیم می‌کنید. این امر ممکن است برای هر دو شما مقرون به صرفه باشد و باعث کاهش هزینه‌هایتان شود.
2. تقسیم مسئولیت: در اجاره مشترک، شما و شریکتان به صورت مشترک مسئولیت‌ها را در مورد ملک به دوش می‌کشید. این به معنای تقسیم بار مربوط به نگهداری، تعمیرات و مشکلات روزمره می‌باشد. این موضوع می‌تواند وظایف و هزینه‌های متعددی را تقسیم کند و بار مالی و زمانی را کاهش دهد.
3. قابلیت سازش: اگر روابط بین شما و شریکتان در آینده تغییر کند و یا یکی از طرف‌ها قصد خروج از اجاره مشترک را داشته باشد، می‌توانید با توافق و صلح مسیر های خروج طرف را تنظیم کنید. این امر می‌تواند در پیشگیری از بحران‌ها و درگیری های قانونی کمک کند.

به طور کلی، اجاره مشترک یک روش قانونی و عادلانه برای اجاره املاک به صورت مشترک است. با توجه به اینکه همه نیازها و توافقات را قبل از امضای قرارداد مشترک بررسی و تعیین کنید، می‌توانید از این روش استفاده کنید و مالکیت و منافع خود را به صورت منصفانه تقسیم کنید.

اجاره مشترک چیست؟

اجاره مشترک با حقوق بقا

یکی از دلایل رواج اجاره مشترک با مالکیت حق بقا برای زوجین این است که در این نوع مالکیت، در صورت فوت یکی از مالکان، سهم آنها به طور خودکار به مالک بازمانده می رسد. بدون نیاز به وثیقه یا سایر مراحل قانونی. به این معنی که در صورت طلاق یا جدایی، همسر بازمانده می تواند بدون نیاز به اقدامات قانونی بعدی به مالکیت ملک خود ادامه دهد.

در عقد قرارداد اجاره مشترک، زوجین توافق می‌کنند که مالکیت مشترک را داشته باشند و در صورت فوت یکی از آنها، سهم آنها به طور خودکار به مالک یا مالکان بازمانده می‌رسد. این امر نیاز به صدور حکم یا سایر مراحل قانونی را که ممکن است وقت گیر و پرهزینه باشد را از بین می برد.

با این حال، توجه به این نکته ضروری است که در هنگام عقد قرارداد ، هر دو زوج از حقوق مالکیت برابر برخوردارند و هیچ یک نمی توانند بدون رضایت همسر دیگر سهم خود را به صورت یک طرفه بفروشند، رهن یا انتقال دهند. در مواقعی که یکی از زوجین بخواهد سهم خود را بفروشد یا انتقال دهد این می تواند یک نقطه ضعف باشد زیرا برای این کار به همکاری همسر دیگر نیاز دارند.

به طور خلاصه، توافق نامه  می تواند راهی مناسب و مقرون به صرفه برای زوج های متاهل برای داشتن ملک مشترک باشد، زیرا در صورت فوت یکی از همسران نیازی به صدور حکم و سایر مراحل قانونی را از بین می برد. با این حال، درک حقوق مالکیت برابر هر دو زوج و محدودیت های احتمالی در انتقال یا فروش سهم آنها بسیار مهم است.

اجاره مشترک چگونه کار می کند؟

اجاره مشاع در مقابل اجاره به صورت مشترک

در املاک و مستغلات، دو نوع ساختار مالکیت وجود دارد که شامل چندین طرف است: مالکیت مشاع و مالکیت مشترک. در حالی که هر دو گزینه به افراد متعدد اجازه می دهد تا هزینه ها و مزایای مالکیت یک ملک را به اشتراک بگذارند، تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد.

مالکیت مشاع که به عنوان اجاره مشترک نیز شناخته می شود، زمانی اتفاق می افتد که دو یا چند طرف دارای سهام مساوی یا نابرابر از یک ملک باشند. هر مالک حق استفاده و بهره مندی از ملک را دارد و همه آنها مسئول پرداخت رهن، مالیات و هزینه های نگهداری هستند. وقتی یکی از مالکان فوت می کند، سهم او از دارایی به ورثه آنها منتقل می شود، نه اینکه به طور خودکار به مالکان بازمانده منتقل شود.

مالکیت مشاع که به عنوان اجاره مشترک با حق بقا نیز شناخته می شود، نوعی از مالکیت مشترک است که در آن مالکین دارای سهام مساوی و حق بقای خودکار هستند. این بدان معناست که اگر یکی از مالکان بمیرد، سهم آنها از دارایی به طور خودکار به مالک یا مالکان بازمانده منتقل می‌شود، نه اینکه به وراث آنها منتقل شوند.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی بین مالکیت مشترک و مالکیت مشاع، حق بقا است. در مالکیت مشترک، سهم هر یک از مالکان جداگانه است و می تواند توسط ورثه آنها به ارث برسد، در حالی که در مالکیت مشترک، مالک یا مالکان بازمانده به طور خودکار سهم مالک متوفی را به ارث می برند. مهم است که تفاوت های بین این دو نوع ساختار مالکیت را درک کنید تا اطمینان حاصل کنید که بهترین مطابق با نیازها و اهداف شما را انتخاب می کنید.

 مزایا و معایب اجاره‌نشینی

مانند هر جنبه ای از خرید ملک، اجاره مشترک دارای مزایا و معایبی است که باید هنگام انتخاب این گزینه در نظر گرفته شود.

مزایا

• در اجاره مشترک، اگر یکی از مستاجر فوت کند، مالکیت ملک مستقیماً به مستاجر یا مستاجرین بازمانده منتقل می شود. این باعث می شود که برای زوج های متاهلی که هر دو ملک را خانه می نامند، انتخاب خوبی باشد.
• علاوه بر این، اجاره مشترک این امکان را به ملک می دهد که در صورت فوت به طور کامل از وثیقه عبور کند. این امر باعث می‌شود تا بسیاری از سردردها و ناراحتی‌ها در یک زمان دشوار صرفه‌جویی شود.
• همه مستاجران مشترک از مالکیت و حقوق مساوی برخوردارند.

معایب

• در صورت فوت شما، اموال متعلق به یک اجاره مشترک به طور خودکار به مستاجر (های) دیگر شما منتقل می شود. اگر امیدوارید اموال خود را به یک وارث دیگر، یا به یک موسسه خیریه یا سازمان دیگر بسپارید، باید به دنبال گزینه های دیگر باشید.
• اجاره مشترک را می توان توسط طلبکار که تلاش می کند فقط از یک مستاجر بدهی دریافت کند، فسخ می شود، حتی اگر مستاجران دیگر بدهی نداشته باشند. بنابراین، اگر یکی از مستاجرین بدهکار باشد، اعتبار بدی داشته باشد، یا پتانسیل درگیر شدن در یک دعوای مسئولیت (چه به صورت شخصی یا حرفه ای، مانند قصور پزشکی) را داشته باشد، وضعیت خوبی نیست.